Column Toralt Deinum: Who’s next?

Het spel is uit voor Mitsubishi. Althans, het merk is zijn zelfstandigheid kwijt. Nissan verwerft een controlerend aandelenbelang. Weliswaar gaat het slechts om 34 procent, maar in de praktijk is dat voldoende om het stuur over te nemen.

Column Toralt Deinum: Who’s next?

Het gesjoemel met de verbruikscijfers heeft Mitsubishi de das omgedaan, maar de financiële gezondheid liet de laatste jaren sowieso te wensen over. Daardoor zat er weinig weerstandverhogend vet op de botten.

Onder de papaplu van Nissan (en Renault) moet Mitsubishi weer tegen een stootje kunnen. Topman Carlos Ghosn van Renault-Nissan doet daarmee waar zijn collega Sergio Marchionne van Fiat Chrysler afgelopen jaar vurig voor pleitte: het opstarten van een nieuwe consolidatieronde in de auto-industrie. Iedereen probeert nu zijn eigen wiel uit te vinden voor de autonoom rijdende, elektrische (deel)auto. Marchionne vindt dat inefficiënt. Met name autofabrikanten die zich die investeringen eigenlijk niet kunnen veroorloven, beginnen dan te piepen. Zoals Fiat Chrysler Automobiles.

Waarom is het juist Mitsubishi dat zijn sleutels kan inleveren? Het merk heeft sowieso, met name in eigen land, een wat getroebleerde reputatie op het gebied van kwaliteitsbewaking. Echter, los daarvan is het een ‘vlees noch vis’ autofabrikant. Te groot voor het servet, maar te klein voor het tafellaken. Toch zegt grootte niet alles in autoland. Bij dikke winstmarges hoef je geen volume te draaien om veel geld te verdienen. Maar tegenwoordig vereist dat wel dat je premiumproducten verkoopt. En dat deed Mitsubishi niet.

Vanuit deze optiek zijn er meer autofabrikanten kwetsbaar die bijzonder groot noch premiumgericht zijn. Zoals Mazda. De huidige techniek zal het merk het komende decennium in loodsen, maar daarna? Bij PSA en Hyundai staan de premiumplannen (DS resp. Genesis) nog in de kinderschoenen. Ook zij zijn kwetsbaar. Bij Fiat Chrysler zijn nu alle blikken gericht op Alfa Romeo: is de Giulia de langverwachte reddende engel? Het gebeuren rond Mitsubishi en Nissan laat zien dat het in de autobranche slechts om één ding gaat: eten of gegeten worden.

Alleen het recht van de sterkste geldt. Marchionne roept weliswaar op tot een consolidatieronde, maar hij zal alleen als gelijkwaardige én volwaardige huwelijkspartner gezien worden als hij een mooie bruidschat kan tonen. Zoals een herboren Alfa Romeo. Zitten er alleen lijken in de kast of katten in de zak, zoals bij Mitsubishi, dan daalt de beurswaarde richting het dieptepunt. En ben je prooi voor mannen als Ghosn wiens honger niet snel gestild is.

Column Toralt Deinum: Who’s next? - Automobielmanagement.nl

Column Toralt Deinum: Who’s next?

Het spel is uit voor Mitsubishi. Althans, het merk is zijn zelfstandigheid kwijt. Nissan verwerft een controlerend aandelenbelang. Weliswaar gaat het slechts om 34 procent, maar in de praktijk is dat voldoende om het stuur over te nemen.

Column Toralt Deinum: Who’s next?

Het gesjoemel met de verbruikscijfers heeft Mitsubishi de das omgedaan, maar de financiële gezondheid liet de laatste jaren sowieso te wensen over. Daardoor zat er weinig weerstandverhogend vet op de botten.

Onder de papaplu van Nissan (en Renault) moet Mitsubishi weer tegen een stootje kunnen. Topman Carlos Ghosn van Renault-Nissan doet daarmee waar zijn collega Sergio Marchionne van Fiat Chrysler afgelopen jaar vurig voor pleitte: het opstarten van een nieuwe consolidatieronde in de auto-industrie. Iedereen probeert nu zijn eigen wiel uit te vinden voor de autonoom rijdende, elektrische (deel)auto. Marchionne vindt dat inefficiënt. Met name autofabrikanten die zich die investeringen eigenlijk niet kunnen veroorloven, beginnen dan te piepen. Zoals Fiat Chrysler Automobiles.

Waarom is het juist Mitsubishi dat zijn sleutels kan inleveren? Het merk heeft sowieso, met name in eigen land, een wat getroebleerde reputatie op het gebied van kwaliteitsbewaking. Echter, los daarvan is het een ‘vlees noch vis’ autofabrikant. Te groot voor het servet, maar te klein voor het tafellaken. Toch zegt grootte niet alles in autoland. Bij dikke winstmarges hoef je geen volume te draaien om veel geld te verdienen. Maar tegenwoordig vereist dat wel dat je premiumproducten verkoopt. En dat deed Mitsubishi niet.

Vanuit deze optiek zijn er meer autofabrikanten kwetsbaar die bijzonder groot noch premiumgericht zijn. Zoals Mazda. De huidige techniek zal het merk het komende decennium in loodsen, maar daarna? Bij PSA en Hyundai staan de premiumplannen (DS resp. Genesis) nog in de kinderschoenen. Ook zij zijn kwetsbaar. Bij Fiat Chrysler zijn nu alle blikken gericht op Alfa Romeo: is de Giulia de langverwachte reddende engel? Het gebeuren rond Mitsubishi en Nissan laat zien dat het in de autobranche slechts om één ding gaat: eten of gegeten worden.

Alleen het recht van de sterkste geldt. Marchionne roept weliswaar op tot een consolidatieronde, maar hij zal alleen als gelijkwaardige én volwaardige huwelijkspartner gezien worden als hij een mooie bruidschat kan tonen. Zoals een herboren Alfa Romeo. Zitten er alleen lijken in de kast of katten in de zak, zoals bij Mitsubishi, dan daalt de beurswaarde richting het dieptepunt. En ben je prooi voor mannen als Ghosn wiens honger niet snel gestild is.