Het idee voor de fusie lijkt vooral goed gevallen te zijn bij de pas aangetreden CEO van Renault Jean-Dominique Senard. Hij lijkt genoeg te hebben van de tegenwerking en het gedraal van vaste partner Nissan bij de plannen om dat bedrijf en Renault meer aan elkaar te koppelen en zelfs te fuseren. Nissan houdt dat hardnekkig tegen waardoor de alliantie nog altijd niet veel verder komt dan gezamenlijke inkoop of het delen van productieplatforms. De grote autobedrijven moeten echter kapitalen investeren in elektrische mobiliteit en autonoom rijden en dat kan alleen door die kosten met anderen te delen. Dat is ook de belangrijkste drijfveer voor bestuursvoorzitter John Elkann van FCA (foto) om de fusie met Renault voor te stellen.
Toch wordt in Frankrijk gewaarschuwd dat Renault geen kat in de zak moet kopen. FCA wordt gezien als het zwakste jongetje in de internationale autowereld, zegt zakenkrant La Tribune. De enige troef is het goed-draaiende Jeep, dat tegelijk ook toegang zou bieden tot de Amerikaanse markt. Maar alle andere onderdelen van FCA, zoals Alfa Romeo, Chrysler, Maserati en zeker ook Fiat zelf, doen het een stuk slechter. FCA moest begin deze maand ook melden dat de winst over het eerste kwartaal was gehalveerd vergeleken met een jaar eerder. Tekenend is ook dat het Amerikaans-Italiaanse concern kennelijk niet over voldoende geld beschikt om haar auto’s op tijd aan te passen aan de striktere CO2-eisen en daarom de noodgreep van een pool met Tesla moet toepassen.
Maar Renault zelf behoort ook niet tot de sterkste bedrijven in de autowereld. De Franse groep is de laatste jaren steeds meer afhankelijk geworden van goedkope auto’s waar weinig op verdiend wordt. Tien jaar geleden kwam 87 procent van de verkochte auto’s van Renault zelf, nu is dat gedaald naar 64 procent. De rest zijn Dacia’s en Lada’s waarmee je in autoland nou niet bepaald goede sier maakt. Bij Renault zelf zijn de belangrijke modellen Espace en Talisman ook geen ‘cash cows’ gebleken. FCA lijkt in de huidige staat weinig bij te kunnen dragen aan het oplossen van die problemen. Het enige voordeel voor beide bedrijven is schaalgrootte, maar in Frankrijk wordt toch openlijk getwijfeld of dat voldoende reden is voor zo’n ingrijpende beslissing.
En dan is er ook nog Nissan. Al eerder is benadrukt dat de alliantie weliswaar niet diepgaand is maar wel degelijk heeft geleid tot een diepgaande verstrengeling met Renault. De laatste tijd gaat het duidelijk slecht met de Japanse partner maar dat was tien jaar geleden ook het geval. In die tussenliggende tijd heeft Nissan vele miljarden kunnen bijdragen aan de winst van Renault. Bovendien heeft de alliantie door de jaren heen al zeker 5 miljard aan gezamenlijke kostenbesparingen opgeleverd. De vraag rijst dan ook of Renault het risico moet nemen om Nissan – en Mitsubishi – als partner te verliezen om het ‘zwakke broertje’ FCA binnen te halen?
