Column Ton Roks: Het einde van de auto

Ik duw de gedachte steeds van me weg, maar geregeld bekruipt hij me: dat het einde van de auto nabij is. Niet als transportmiddel, maar als begerenswaardig object met een geweldige historie.

Column Ton Roks: Het einde van de auto

Als een machine waarin enorm veel vakmanschap is geïnvesteerd en waarmee grote daden zijn verricht; de auto als een kunstwerk met een unieke, alomvattende eigen schoonheid; de auto als een ingenieus en complex apparaat dat een speciale vaardigheid vraagt om te besturen, dat verrukkelijke geluiden produceert en waarvan je een mensenleven lang kunt houden.

Er zijn wat tekenen aan de wand: steeds meer gemeenten willen auto’s van bepaalde leeftijden weren, de voorspelde, vergaande elektrificatie van het wagenpark, de wens van sommige politici om auto’s met klassieke verbrandingsmotoren te weren en natuurlijk de komst van de autonome auto. Hoewel ik niemand ken die daar heel erg op zit te wachten, bestaat er kennelijk grote interesse in, afgaande op de energie die erin wordt gestoken en de opgewonden verhalen in de lekenpers.

Als er over een jaar of 50 heel veel elektrische autonome auto’s rond rijden, vreugdeloze transportobjecten zonder kraak of smaak, zullen er dan nog jonge mensen zijn wier handen jeuken om een verbrandingsmotor te starten en zich al schakelend, gasgevend en remmend in het verkeer te begeven? Er komt een moment dat de menselijke bestuurder een minderheid in het verkeer zal zijn en van daaruit een ongewenst iemand wordt.

Misschien wordt het ooit verboden om zelf een auto te besturen – want je vormt een onvoorspelbare entiteit in je MG B en daarmee een grote risicofactor in het zero victims verkeer van de toekomst. Auto’s hebben dan wellicht niet eens meer een stuur en voor het hebben van een rijbewijs zal geen enkele noodzaak meer bestaan – laat staan rijonderricht. Mensen die dan nog weten hoe je vijftig jaar geleden een auto bestuurde, zullen dan zeldzame figuren zijn.

Wat zal er over een jaar of vijftig met al onze klassiekers gebeurd zijn? En waarmee zullen Ferrari en Porsche zich dan profileren als auto’s zich volautomatisch aan alle limieten houden en het geringste risico vermijden? Ik vrees dat binnen een halve eeuw alle bestaansredenen zullen zijn weggevallen voor fabrikanten die zich vooral richten op auto’s als genotinstrument. Zal autosport er nog zijn? Waarschijnlijk zal de Formule 1 in een wereld vol autonome elektromobielen nauwelijks interessanter gevonden worden dan bijvoorbeeld paardenraces nu. Rallysport over vijftig jaar? Kansloos…. Houd je van auto’s? Geniet er dan vooral nu van, want mooier wordt het niet.

Reacties

Die 50 jaar waar het artikel over spreekt als ’toekomstbeeld’ is erg ruim genomen. Alles wat hier in genoemd wordt, wordt eerder over 20 tot 30 jaar realiteit. En ja, als je van autoherrie en autostank houdt, geniet er dan vooral NU van, want het wordt ook stiller en schoner.

Geplaatst door: Arno van der Steen op

Gaan we naar Engeland op vakantie. Daar waar auto liefde nog lang zal bestaan…

Geplaatst door: Michel van de Scheur op

Beste Ton, Ik voel met je mee, hoewel ze dit waarschijnlijk 100 jaar geleden ook vreesden met het ‘uitsterven’ van het paard en wagen. Kijk je daar met verdriet op terug? Missen wij de paardengeur en drollen op de weg? Het is het ontdekken van nieuwe vormen. En dat wordt vast heel leuk! Die zelfrijdende auto krijgt vast een computer of autobioscoop aan boord, kun je leuk filmpjes kijken, gamen of alvast aan het werk…! Maar je hebt gelijk; laten we nog even genieten in het nu!

Geplaatst door: ouderdorp@gmail.com op

Ton, ik deel je zorgen in deze geheel !

Geplaatst door: Anton van de Logt op

Quote: “je vormt een onvoorspelbare entiteit in je MG B en daarmee een grote risicofactor in het zero victims verkeer van de toekomst” Met alle vormen van respect maar in een MGB ben je dat nu al! 40 jaar geleden waren er geen klassiekers, alleen koetsen; over 40 jaar is het weer afgelopen. De tijdelijkheid is onderdeel van alle vooruitgang. Wie verlangt nog naar de grammofoon plaat en de draaischijf telefoon; dat is voorbij en niet omdat de mens de ontwikkeling heeft tegengehouden. Ik rijdt graag klassieker, maar alleen omdat het spul uit de recente geschiedenis is; ook die blijft zicht verjongen. Postzegelverzamelaars waar zijn ze nog? Alles gaat voorbij!

Geplaatst door: Schoenmaker op
Column Ton Roks: Het einde van de auto - Automobielmanagement.nl

Column Ton Roks: Het einde van de auto

Ik duw de gedachte steeds van me weg, maar geregeld bekruipt hij me: dat het einde van de auto nabij is. Niet als transportmiddel, maar als begerenswaardig object met een geweldige historie.

Column Ton Roks: Het einde van de auto

Als een machine waarin enorm veel vakmanschap is geïnvesteerd en waarmee grote daden zijn verricht; de auto als een kunstwerk met een unieke, alomvattende eigen schoonheid; de auto als een ingenieus en complex apparaat dat een speciale vaardigheid vraagt om te besturen, dat verrukkelijke geluiden produceert en waarvan je een mensenleven lang kunt houden.

Er zijn wat tekenen aan de wand: steeds meer gemeenten willen auto’s van bepaalde leeftijden weren, de voorspelde, vergaande elektrificatie van het wagenpark, de wens van sommige politici om auto’s met klassieke verbrandingsmotoren te weren en natuurlijk de komst van de autonome auto. Hoewel ik niemand ken die daar heel erg op zit te wachten, bestaat er kennelijk grote interesse in, afgaande op de energie die erin wordt gestoken en de opgewonden verhalen in de lekenpers.

Als er over een jaar of 50 heel veel elektrische autonome auto’s rond rijden, vreugdeloze transportobjecten zonder kraak of smaak, zullen er dan nog jonge mensen zijn wier handen jeuken om een verbrandingsmotor te starten en zich al schakelend, gasgevend en remmend in het verkeer te begeven? Er komt een moment dat de menselijke bestuurder een minderheid in het verkeer zal zijn en van daaruit een ongewenst iemand wordt.

Misschien wordt het ooit verboden om zelf een auto te besturen – want je vormt een onvoorspelbare entiteit in je MG B en daarmee een grote risicofactor in het zero victims verkeer van de toekomst. Auto’s hebben dan wellicht niet eens meer een stuur en voor het hebben van een rijbewijs zal geen enkele noodzaak meer bestaan – laat staan rijonderricht. Mensen die dan nog weten hoe je vijftig jaar geleden een auto bestuurde, zullen dan zeldzame figuren zijn.

Wat zal er over een jaar of vijftig met al onze klassiekers gebeurd zijn? En waarmee zullen Ferrari en Porsche zich dan profileren als auto’s zich volautomatisch aan alle limieten houden en het geringste risico vermijden? Ik vrees dat binnen een halve eeuw alle bestaansredenen zullen zijn weggevallen voor fabrikanten die zich vooral richten op auto’s als genotinstrument. Zal autosport er nog zijn? Waarschijnlijk zal de Formule 1 in een wereld vol autonome elektromobielen nauwelijks interessanter gevonden worden dan bijvoorbeeld paardenraces nu. Rallysport over vijftig jaar? Kansloos…. Houd je van auto’s? Geniet er dan vooral nu van, want mooier wordt het niet.

Reacties

Die 50 jaar waar het artikel over spreekt als ’toekomstbeeld’ is erg ruim genomen. Alles wat hier in genoemd wordt, wordt eerder over 20 tot 30 jaar realiteit. En ja, als je van autoherrie en autostank houdt, geniet er dan vooral NU van, want het wordt ook stiller en schoner.

Geplaatst door: Arno van der Steen op

Gaan we naar Engeland op vakantie. Daar waar auto liefde nog lang zal bestaan…

Geplaatst door: Michel van de Scheur op

Beste Ton, Ik voel met je mee, hoewel ze dit waarschijnlijk 100 jaar geleden ook vreesden met het ‘uitsterven’ van het paard en wagen. Kijk je daar met verdriet op terug? Missen wij de paardengeur en drollen op de weg? Het is het ontdekken van nieuwe vormen. En dat wordt vast heel leuk! Die zelfrijdende auto krijgt vast een computer of autobioscoop aan boord, kun je leuk filmpjes kijken, gamen of alvast aan het werk…! Maar je hebt gelijk; laten we nog even genieten in het nu!

Geplaatst door: ouderdorp@gmail.com op

Ton, ik deel je zorgen in deze geheel !

Geplaatst door: Anton van de Logt op

Quote: “je vormt een onvoorspelbare entiteit in je MG B en daarmee een grote risicofactor in het zero victims verkeer van de toekomst” Met alle vormen van respect maar in een MGB ben je dat nu al! 40 jaar geleden waren er geen klassiekers, alleen koetsen; over 40 jaar is het weer afgelopen. De tijdelijkheid is onderdeel van alle vooruitgang. Wie verlangt nog naar de grammofoon plaat en de draaischijf telefoon; dat is voorbij en niet omdat de mens de ontwikkeling heeft tegengehouden. Ik rijdt graag klassieker, maar alleen omdat het spul uit de recente geschiedenis is; ook die blijft zicht verjongen. Postzegelverzamelaars waar zijn ze nog? Alles gaat voorbij!

Geplaatst door: Schoenmaker op