Bij de pogingen auto’s te ontwikkelen die minder of geen CO2 uitstoten, verwacht de industrie al meer dan een decennium veel van brandstofcellen. De volgende generatie komt vanaf 2015 op de markt. In zijn nieuwe studie maakt het adviesbureau een gedetailleerde kostenanalyse van het brandstofcelsysteem dat de auto aandrijft. Dat zet waterstof om in elektriciteit voor de motor. Centraal daarbij staat de zogenoemde membrane electrode assembly, waarin platina is verwerkt. Het zijn vooral de hoge prijs (meer dan dertigduizend euro per kilo) en de beschikbaarheid van dat metaal die de brandstofcellen erg duur maken. "Een alternatief voor platina is een noodzakelijke voorwaarde voordat de brandstofcelauto een echte oplossing wordt", stelt René Seyger, partner van Roland Berger in Amsterdam.
De kosten van een brandstofcelsysteem liggen momenteel rond de 45 duizend euro. Om te bestuderen in hoeverre die kosten kunnen dalen, ontwikkelde Roland Berger verschillende scenario’s voor massaproductie. In het meest vooruitstrevende scenario fabriceert de industrie in 2025 vijf miljoen brandstofcelauto’s per jaar. De prijs van het aandrijfsysteem zou dan met tachtig procent zakken, tot negenduizend euro.
Die lagere prijs is volgens het adviesbureau mogelijk door het ontwerp en de productie van de brandstofcel efficiënter te maken. Dat leidt tot minder materiaalverbruik en -verspilling. Met name de besparing op platina scheelt fors in de kosten. Seyger: "Maar zelfs bij een prijs van negenduizend euro zal de concurrentie moeilijk zijn met batterij-aangedreven auto’s."
Brandstofcelsystemen zonder platina bevinden zich nog in de onderzoeksfase. Naar verwachting zijn bruikbare prototypes pas over tien jaar klaar. Tot het zover is, blijven brandstofcelauto’s een niche, meent Seyger. Fabrikanten die een leidende rol willen hebben bij de ontwikkeling van een zero-emission auto, moeten daarom zorgvuldig omgaan met hun onderzoeks- en ontwikkelingsbudget. Seyger: "De uitdaging is een evenwicht te vinden tussen de ontwikkeling van brandstofcelauto’s op kleine schaal, terwijl ze tegelijkertijd een andere schone technologie ontwikkelen die geschikt is voor massaproductie."
