Basisingrediënten die elk jaar weer terugkeren zijn topmodellen die gefotografeerd worden door topfotografen (zoals Peter Lindbergh, Terry Richardson en Patrick Demarchelier) op toplokaties. Sarah Moon was de eerste vrouwelijke fotograaf en nam in 1972 de kalender voor haar rekening. Bekende namen die de afgelopen jaren op de kalender verschenen zijn die van Naomi Campbell, Heidi Klum, Miranda Kerr, Penelope Cruz, Sophia Loren, Hillary Swank en Jennifer Lopez. Wat alle Pirelli-kalenders gemeen hebben is de afspiegeling van de tijdgeest, mode en trends. Ze bieden een continue weergave van de metamorfose van onze maatschappij.

Nadat in 1974 de laatste Pirelli-kalender verscheen werd de reeks in 1984 weer voortgezet. Ditmaal met naakte dames op de Bahamas. Marketingdirecteur Martin Wood wilde hiermee de tradititie uit de jaren ’70 voortzetten. Hij werd in die visie ondersteund door nieuwe algemeen directeur Massimo Moro en produktieleider Sandro Veronesi.

Grote verandering in 1984 was dat elke koper van twee autobanden een exemplaar kreeg, waarmee de exclusiviteit verdween. Daarmee werd de kalender eerder een verkoopbevorderend marketinginstrument dan een op zichzelf staande merk-uiting. Inmiddels was afscheid genomen van art-direcor  Derek Forsyth, en nam Martyn Walsh zijn plaats in. Dit zou tot en met 1993 duren. Fotograaf in 1984 werd de Duitser Uwe Ommer, speciaal om de kalender een moderne uitstraling te geven. Hij moest vooral het bandenprofiel van de nieuwe P6 in de foto’s zien te verwerken.

De modellen van 1984 zijn: Julie Martin, Jane Wood, Angie Layne en Suzye Ann Watkins. Fotolokatie was Club Mediterranée op Eleuthera, een eiland van de Bahamas.

Meer Pirelli-kalenders:

De Pirelli-kalender van 1965.

De Pirelli-kalender van 1966.

De Pirelli-kalender van 1968.

De Pirelli-kalender van 1969.

De Pirelli-kalender van 1970.

De Pirelli-kalender van 1971.

De Pirelli-kalender van 1972.

De Pirelli-kalender van 1973.

De Pirelli-kalender van 1974.