Onze auto’s zijn steeds beter van kwaliteit geworden, dat staat buiten kijf, maar terugroepacties blijven een hardnekkige en kostbare realiteit, want ze komen veel sneller in de openbaarheid dan vroeger en de pr-gevolgen kunnen desastreus zijn.
Ten opzichte van het vorige decennium zou het aantal recalls zelfs verdubbeld zijn. Kosten? Jaarlijks vloeit er 45 miljard weg. De industrie probeert het bloeden te stelpen door het productieproces tot op onderdeelnummers vast te leggen, zodat er niet meer auto’s teruggeroepen hoeven te worden dan strikt nodig is. Bovendien slaan fabrikanten sneller alarm. Nissan bijvoorbeeld gaat al tot onderzoek over als een bepaalde storing vaker dan eenmaal op de tweeduizend auto’s voorkomt. Dat werkt niet alleen bij materiaalfouten, maar ook bij onverwachte, rare klachten, zoals de scheurende tanks van een bepaalde Mazda. Dat bleek door een spinnensoort te komen, die zich er op toelegde bij juist dat ene model in de tankontluchting een dicht web te spinnen. Daardoor ontstond er forse onderdruk en scheurde de tank.
Toyota en GM heeft het aardig wat hoofdbrekens gekost voordat ze uitvonden waardoor de airbags van de Corolla en Geo Prizm konden afgaan. Dat kwam door een keten van effecten, in gang gezet door het morsen van vloeistof op een schakelaar in de middenconsole. Chrysler heeft ook zo iets gehad: geluidsinstallaties die zichzelf opbliezen als gevolg van sluiting, veroorzaakt door condenswater van de airco. Subaru heeft met auto’s te kampen gehad, die spontaan startten als de bestuurder de sleutel liet vallen.
Maar de kampioenen van de terugacties zijn de Amerikaanse grote drie. GM, Chrysler en Ford (dat ooit dertien miljoen Firestone-banden verving) hadden sinds 1990 samen 1530 terugroepacties (260 miljoen auto’s). Nummer twee op de lijst zijn de Japanners: 844 acties, 92 miljoen auto’s. De Duitsers hoefden ‘slechts’ 396 keer de noodklok te luiden, voor 15,5 miljoen auto’s. Bevestigt dat het vooroordeel dat de Duitsers de beste auto’s bouwen? Weet dan dat de Koreanen maar 147 keer een terugroepactie deden, voor 12,3 miljoen auto’s. Dat hoeft niet te betekenen dat ze beter bouwen, het kan ook zijn dat ze het minder vaak nodig hebben gevonden auto’s terug te roepen.
Voor de dealer is een recall niet perse een ramp: hij ziet zijn klant wat vaker.