Het doet me goed dat de aaibaarheid van de Cactus zo goed bevalt en veel Nederlanders het voor hem opnemen, dat verdient de auto zeker, vooral omdat hij er zo leuk uitziet. Die stootkussens op de flanken zijn een goed idee – ik hoorde van iemand van PSA dat je die moet vergelijken met het hoesje dat iedereen om zijn iPhone doet, het is een bescherming voor iets dat je mooi vindt en koestert.
Ik vind dat er een aantal voorwaarden is waaraan een auto moet voldoen om de internationale titel Auto van het Jaar te verdienen. Eén daarvan is dat hij bovengemiddeld goed moet rijden – rijden is nog steeds de belangrijkste functie van een auto, alhoewel ik de indruk heb dat connectiviteit en elektronische vangnetten momenteel een veel hogere prioriteit hebben.
Op Mortefontaine – een testcircuit dat ooit door Simca is aangelegd nabij Parijs – konden wij juryleden de hele dag met alle genomineerden onze gang gaan, de BMW 2-Serie, de Mercedes C-klasse, de Renault Twingo, de Nissan Qashqai, de Volkswagen Passat, de Ford Mondeo en de C4 Cactus. Wat me daar opviel, is dat er nauwelijks progressie is geboekt ten aanzien van de rijeigenschappen. Meer dan de helft reed niet meer dan gemiddeld: tractieproblemen die nauwelijks verhuld werden door de elektronica, te veel onderstuur, geen fun to drive, noem maar op. De Cactus was er daar een van. Versta me goed, deze nieuwe Citroën rijdt veilig en prima maar steekt hij in dat opzicht boven het gemiddelde uit? Nee, dat doet hij niet. Eigenlijk waren er maar drie kandidaten die beter dan ordentelijk reden: de C-klasse, de Mondeo en de Passat. Die laatste stuurde zelfs veruit het beste – dat was een verrassing, want gemiddeld rijden Fords fijner dan VW’s. Na alle auto’s gewogen (figuurlijk) en gereden te hebben – absoluut noodzakelijk voor een oordeel in deze – heb ik de Passat als winnaar verkozen.

Als er een prijs had bestaan voor de Slimste Design dan wel Marketing Vondst van het Jaar was die wat mij betreft zonder meer naar de C4 Cactus gegaan. Hij is enigszins vernieuwend en heel attractief vormgegeven en slaagt er uitstekend in uit de dodelijke saaiheid te breken die zijn segment al veel te lang kenmerkt. Maar dat neemt weg dat het in wezen een heel gemiddelde auto is, zeker geen baanbrekende, die voortreffelijk is verpakt. De Cactus is een designtriomf en hij is ook een les voor een prijsbreker als Dacia. Want Citroën laat zien dat een goedkope auto er best mooi en aantrekkelijk kan uitzien.