Column Ton Roks: Fraude met klassiekers

In de wereld der klassiekers is het bouwen van replica’s booming. Daar is niks mis mee, zolang men er maar eerlijk over is. Meerdere eigenaren van een miljoenen kostende Ferrari 250 GTO of Lightweight E-type lieten er een replica van bouwen, waarmee ze fijn racen, zonder met de echte auto risico’s te lopen.

Column Ton Roks: Fraude met klassiekers

Nederland kent een aantal specialisten, die dergelijke replica’s heel goed kunnen maken. Zo maakte onlangs een bedrijf in Den Helder heel fraai een Bugatti Royale na (in originele staat meer dan 50 miljoen waard). De Royale in kwestie was geconstrueerd op een ‘authentiek chassis’ en op tv werd geclaimd dat het ‘dus’ geen replica was, maar een reconstructie van de originele auto, waarin Ettore Bugatti persoonlijk had gereden. Een kennelijk argeloze ambtenaar van de RDW had de auto royaal een kenteken gegeven, waarmee hij de Bugatti min of meer het stempel ‘echt’ verschafte. Specialisten van de politie staken daar een stokje voor. Ze twijfelden zodanig aan de identiteit van het chassis, dat ze het kenteken introkken. “De historie en de documenten waren in scène gezet en een samenraapsel van nietszeggende kopieën en nota’s,” aldus de Stichting Aanpak Voertuigcriminaliteit over de Bugatti in een rapport over fraude met klassieke auto’s.

Het criminele circuit heeft de replica’s inmiddels ontdekt. Het kost tussen de 4 en 5 ton om een klassiek paradepaard perfect te laten namaken. Als een origineel exemplaar aanzienlijk meer kost, kan het zeer lucratief zijn om een replica als ‘origineel’ te presenteren. Je hebt dan een origineel chassisnummer nodig en een geloofwaardig verhaal. Louche lieden kopiëren rücksichtslos nummers van originele auto’s of zoeken in archieven naar nummers van verloren gegane waardevolle automobielen. Als ze er een te pakken hebben, laten ze een replica bouwen, tikken het chassisnummer erin, en voilá, de verloren automobiel is terug. Bekende bouwer van nep-Bugatti’s is het Argentijnse bedrijf Pur Sang, dat wereldwijd al heel veel van die blauwe ‘raspaarden’ heeft geleverd. Perfecte replica’s, met zelfs historische documenten erbij, die bedrieglijk echt zijn. Herinnert u zich het verhaal van die half vergane Bugatti – opgedoken in een Zwitsers meer en verkocht voor een fortuin? Een Japanse verzamelaar werd diep ongelukkig door die ontdekking, want hij had wist niet beter dan dat de Bugatti met dat chassisnummer in zijn garage stond te glimmen. Zijn auto bleek echter een replica van Pur Sang te zijn, die hem voor een originele was verkocht.

Door de hoge waarde van klassieke topauto’s kun je met vervalsingen miljoenen verdienen. Het is bittere noodzaak geworden bij een aankoop een expert te betrekken. Mercedes en Ferrari voeren inmiddels in opdracht echtheidsonderzoeken uit. Dat kost duizenden euro’s, maar je kunt jezelf zo veel leed besparen. De RDW is veel alerter op bedrog met replica’s geworden en heeft daarvoor enkele keurmeesters opgeleid. Bij twijfel worden onmiddellijk forensisch experts van de politie ingeschakeld.

Reacties

Het is altijd spijtig als op hol geslagen autojournalisten hun eigen nepnieuws gaan geloven. Na meer dan vijf jaar uitvoerig en gericht, internationaal jurisprudentie-onderzoek ben ik niet één rechtzaak tegen gekomen die ging over het frauduleus (ver)kopen van een zogenaamde valse oldtimer. Niet één! Laat staan dat daar miljoenen mee verdiend zouden worden. Wat een ongefundeerde, opgeklopte hysterische LARIEKOEK. Naming & shaming gebaseerd op niets. Ton Roks, ga a.u.b. een keer je huiswerk doen.

Geplaatst door: Paul Koot op
Column Ton Roks: Fraude met klassiekers - Automobielmanagement.nl

Column Ton Roks: Fraude met klassiekers

In de wereld der klassiekers is het bouwen van replica’s booming. Daar is niks mis mee, zolang men er maar eerlijk over is. Meerdere eigenaren van een miljoenen kostende Ferrari 250 GTO of Lightweight E-type lieten er een replica van bouwen, waarmee ze fijn racen, zonder met de echte auto risico’s te lopen.

Column Ton Roks: Fraude met klassiekers

Nederland kent een aantal specialisten, die dergelijke replica’s heel goed kunnen maken. Zo maakte onlangs een bedrijf in Den Helder heel fraai een Bugatti Royale na (in originele staat meer dan 50 miljoen waard). De Royale in kwestie was geconstrueerd op een ‘authentiek chassis’ en op tv werd geclaimd dat het ‘dus’ geen replica was, maar een reconstructie van de originele auto, waarin Ettore Bugatti persoonlijk had gereden. Een kennelijk argeloze ambtenaar van de RDW had de auto royaal een kenteken gegeven, waarmee hij de Bugatti min of meer het stempel ‘echt’ verschafte. Specialisten van de politie staken daar een stokje voor. Ze twijfelden zodanig aan de identiteit van het chassis, dat ze het kenteken introkken. “De historie en de documenten waren in scène gezet en een samenraapsel van nietszeggende kopieën en nota’s,” aldus de Stichting Aanpak Voertuigcriminaliteit over de Bugatti in een rapport over fraude met klassieke auto’s.

Het criminele circuit heeft de replica’s inmiddels ontdekt. Het kost tussen de 4 en 5 ton om een klassiek paradepaard perfect te laten namaken. Als een origineel exemplaar aanzienlijk meer kost, kan het zeer lucratief zijn om een replica als ‘origineel’ te presenteren. Je hebt dan een origineel chassisnummer nodig en een geloofwaardig verhaal. Louche lieden kopiëren rücksichtslos nummers van originele auto’s of zoeken in archieven naar nummers van verloren gegane waardevolle automobielen. Als ze er een te pakken hebben, laten ze een replica bouwen, tikken het chassisnummer erin, en voilá, de verloren automobiel is terug. Bekende bouwer van nep-Bugatti’s is het Argentijnse bedrijf Pur Sang, dat wereldwijd al heel veel van die blauwe ‘raspaarden’ heeft geleverd. Perfecte replica’s, met zelfs historische documenten erbij, die bedrieglijk echt zijn. Herinnert u zich het verhaal van die half vergane Bugatti – opgedoken in een Zwitsers meer en verkocht voor een fortuin? Een Japanse verzamelaar werd diep ongelukkig door die ontdekking, want hij had wist niet beter dan dat de Bugatti met dat chassisnummer in zijn garage stond te glimmen. Zijn auto bleek echter een replica van Pur Sang te zijn, die hem voor een originele was verkocht.

Door de hoge waarde van klassieke topauto’s kun je met vervalsingen miljoenen verdienen. Het is bittere noodzaak geworden bij een aankoop een expert te betrekken. Mercedes en Ferrari voeren inmiddels in opdracht echtheidsonderzoeken uit. Dat kost duizenden euro’s, maar je kunt jezelf zo veel leed besparen. De RDW is veel alerter op bedrog met replica’s geworden en heeft daarvoor enkele keurmeesters opgeleid. Bij twijfel worden onmiddellijk forensisch experts van de politie ingeschakeld.

Reacties

Het is altijd spijtig als op hol geslagen autojournalisten hun eigen nepnieuws gaan geloven. Na meer dan vijf jaar uitvoerig en gericht, internationaal jurisprudentie-onderzoek ben ik niet één rechtzaak tegen gekomen die ging over het frauduleus (ver)kopen van een zogenaamde valse oldtimer. Niet één! Laat staan dat daar miljoenen mee verdiend zouden worden. Wat een ongefundeerde, opgeklopte hysterische LARIEKOEK. Naming & shaming gebaseerd op niets. Ton Roks, ga a.u.b. een keer je huiswerk doen.

Geplaatst door: Paul Koot op