Energiebedevaart NADA

Afgelopen maand togen we weer richting NADA. Ik geloof mijn tiende keer. Je vraagt je dan ook wel eens af waarom je in vredesnaam telkens weer een halve dag in een oncomfortabele stoel gaat zitten om iets te zien wat inhoudelijk ook wel per podcast/webinar/youtube/vulmaarin afgewerkt kan worden.

Clem Dickmann: Energiebedevaart NADA

Het simpele antwoord is: beleving. Die trots en toewijding, dat moet je ervaren en voelen. Amerikaanse dealers houden van hun vak en hun branche. Huh, Nederlandse dealers niet dan? Ach, ze zijn er wel. Maar ze halen het toch niet bij die yanks. Vraag het de pakweg veertig landgenoten die erbij waren. Er gaat energie vanuit. For better and for worse.  

Het maakt eigenlijk niet zoveel uit of de business nu crescendo of dood is, ze kennen maar één richting: vooruit, en onderweg niet zeuren! Die frisheid is de reis al meer dan waard. Jammer dat wij dat niet hebben. ’t Is niet onze cultuur hoor je dan. Alhoewel. Op de terugreis zat ik bij de start en landing tegenover de purser van het toestel. Een leeftijdgenoot van me en dolenthousiast over zijn vak. Hij had het ook. Trots, energiek, serieus, het spatte allemaal van de man af. Toen we weer op de grond stonden wees hij met stralende ogen naar buiten, "Kijk daar landt een vliegtuig!" Klinkt best gek uit de mond van zo’n globetrotter. Maar eigenlijk was ik gewoon jaloers op hem. Hoe makkelijk is het namelijk wel niet om de klant gewoon voor lief te nemen. Om de markt te negeren en blind te volharden in je eigen overtuiging. Deze man heeft er gewoon zin an, een ambassadeur voor zijn merk. Wars van zelfvoldaanheid en immer met de focus op de klant.  

Maar het is een paradijsvogel. NADA blijft dan ook noodzakelijk voor mijn jaarlijkse energiebedevaart. Wie ik die ervaring ook zou gunnen zijn de heren van de Rai. Nadat ze enkele collega’s hadden ontslagen kwamen ze naar buiten met het statement ‘Change Ahead’. De club gaat zich herpositioneren: dichter bij de leden. Toekomstbestendige mobiliteit wordt een kernthema. Geen mens weet wat ze daarmee bedoelen. Maar – zo klinkt het stoer in het clubblad – de Rai wil een leidende rol vervullen als spreekbuis voor de gehele branche. Nou nou, ik weet niet of ‘de gehele branche’ wel trek in dit zelfverklaard leiderschap heeft. Maar het kan altijd nog gekker. Het Center of Automotive Management (CAM) heeft eind april nota bene Volkswagen AG uitgeroepen tot het meest innovatieve autoconcern. Echt waar! Herr doktor Welsch, lid van de Raad van Bestuur van de prijswinnaar, kwam de prijs nog ophalen ook. Kijk, hiervan krijg ik nou acute energielekkage. Met een sector die zichzelf zo serieus neemt loopt het nog eens lelijk af.

Energiebedevaart NADA - Automobielmanagement.nl

Energiebedevaart NADA

Afgelopen maand togen we weer richting NADA. Ik geloof mijn tiende keer. Je vraagt je dan ook wel eens af waarom je in vredesnaam telkens weer een halve dag in een oncomfortabele stoel gaat zitten om iets te zien wat inhoudelijk ook wel per podcast/webinar/youtube/vulmaarin afgewerkt kan worden.

Clem Dickmann: Energiebedevaart NADA

Het simpele antwoord is: beleving. Die trots en toewijding, dat moet je ervaren en voelen. Amerikaanse dealers houden van hun vak en hun branche. Huh, Nederlandse dealers niet dan? Ach, ze zijn er wel. Maar ze halen het toch niet bij die yanks. Vraag het de pakweg veertig landgenoten die erbij waren. Er gaat energie vanuit. For better and for worse.  

Het maakt eigenlijk niet zoveel uit of de business nu crescendo of dood is, ze kennen maar één richting: vooruit, en onderweg niet zeuren! Die frisheid is de reis al meer dan waard. Jammer dat wij dat niet hebben. ’t Is niet onze cultuur hoor je dan. Alhoewel. Op de terugreis zat ik bij de start en landing tegenover de purser van het toestel. Een leeftijdgenoot van me en dolenthousiast over zijn vak. Hij had het ook. Trots, energiek, serieus, het spatte allemaal van de man af. Toen we weer op de grond stonden wees hij met stralende ogen naar buiten, "Kijk daar landt een vliegtuig!" Klinkt best gek uit de mond van zo’n globetrotter. Maar eigenlijk was ik gewoon jaloers op hem. Hoe makkelijk is het namelijk wel niet om de klant gewoon voor lief te nemen. Om de markt te negeren en blind te volharden in je eigen overtuiging. Deze man heeft er gewoon zin an, een ambassadeur voor zijn merk. Wars van zelfvoldaanheid en immer met de focus op de klant.  

Maar het is een paradijsvogel. NADA blijft dan ook noodzakelijk voor mijn jaarlijkse energiebedevaart. Wie ik die ervaring ook zou gunnen zijn de heren van de Rai. Nadat ze enkele collega’s hadden ontslagen kwamen ze naar buiten met het statement ‘Change Ahead’. De club gaat zich herpositioneren: dichter bij de leden. Toekomstbestendige mobiliteit wordt een kernthema. Geen mens weet wat ze daarmee bedoelen. Maar – zo klinkt het stoer in het clubblad – de Rai wil een leidende rol vervullen als spreekbuis voor de gehele branche. Nou nou, ik weet niet of ‘de gehele branche’ wel trek in dit zelfverklaard leiderschap heeft. Maar het kan altijd nog gekker. Het Center of Automotive Management (CAM) heeft eind april nota bene Volkswagen AG uitgeroepen tot het meest innovatieve autoconcern. Echt waar! Herr doktor Welsch, lid van de Raad van Bestuur van de prijswinnaar, kwam de prijs nog ophalen ook. Kijk, hiervan krijg ik nou acute energielekkage. Met een sector die zichzelf zo serieus neemt loopt het nog eens lelijk af.