Mobiliteit vinden we een vanzelfsprekendheid waar we niet of nauwelijks bij stilstaan, deed ik ook niet. Tot dat ik vier weken geleden over een hekje dacht te springen waar ik al zeventien jaar overheen huppel maar deze keer bleef een voet haken. Na een behoorlijke klap en wat gekreun komt mijn echtgenote eindelijk ‘ns naar buiten om aan mij te vragen waarom ik op zo’n rare plaats lig te zonnen. Spoedeisende hulp op zaterdag is voor een student medicijnen ongetwijfeld een interessante plek, maar ik raad het niemand aan. Ook de conclusie van de dienstdoende arts (spierscheuring) bleek een misser waar we vier dagen later achter zijn gekomen. Om een lang verhaal kort te maken: gebroken heup.

Na de operatie kreeg ik te horen dat het heupgewricht met niet meer dan vijftien kilo mocht worden belast (hoe check je zoiets?) en dat ik zes weken lang geen auto mocht rijden. Wel kreeg in het het ziekenhuis twee krukken en vijftien minuten les in de kunst van het traplopen van een fysiotherapeut. Thuis gekomen dacht ik dat die zes weken niet autorijden wel mee zouden vallen. Nou dus niet. Los van het feit dat rechtop zitten in een auto geen pretje is, is ook de beschikbaarheid van chauffeurs niet gegarandeerd. ‘Natuurlijk pap, we brengen je overal naartoe.’ En dan blijkt dat je nageslacht ook gewoon werk heeft of gewoon naar school moet. Vrouwlief heeft geen rijbewijs en dan is de actieradius met twee krukken dus wel heel beperkt.

Tot nu toe is mijn record anderhalve kilometer naar de plaatselijke bibliotheek. Gevolgd door mijn echtgenote met een rolstoel – voor het geval dat – kwam ik na drie kwartier aan om te horen dat ze over tien minuten gingen sluiten. Fysiotherapie betekent rondjes door de tuin en vooral spieroefeningen op de vierkante centimeter. ‘s Avonds een rondje door de wijk met een hond die je aankijkt met een blik van ‘waar blijf je nou’  en een uitstapje naar de orthopeed. Dat zijn de hoogtepunten van de dag.

Bij mij is het begrip mobiliteit eventjes heel basic geworden. Maar het gaat over en dan maken we er gewoon weer duurzame mobiliteit van. En dan zonder krukken.