Natuurlijk wordt er in de zakelijke markt al geruime tijd anders tegen ‘de auto van de zaak’ aangekeken. Het economische klimaat dwong de bedrijven eens kritisch naar de kosten te kijken. Dat heeft in veel gevallen geresulteerd in een scherper beleid naar de medewerkers toe. In veel gevallen zijn vrije privékilometers terug geschroefd, een toewijzingsbeleid is strakker en contracten werden een jaar langer. Het zijn conclusies die onder andere door het Nationaal Zakenauto Onderzoek 2013 werden bevestigd. Leasemaatschappijen zien hun rol veranderen van autoleverancier naar mobiliteitsverzorger. De meeste maatschappijen zijn er al enige tijd mee bezig, met name de grotere hebben alternatieven klaar en zijn deze nu mondjesmaat in de markt aan het zetten. Het leerproces is in ieder geval begonnen.
Een ander interessant proces is de overname van de verkooptechniek van de mobiele telefoniebranche. Je koopt geen auto, maar je neemt een all-in-abonnement op een vervoermiddel. De eerste resultaten van de proefballon met de Hyundai i10 zijn zeer hoopvol. Volgens de importeur maakten maar liefst vijftienduizend bezoekers in de eerste maand een calculatie op de internetsite. Maak van de auto een commodity, dat is hier het credo. Misschien niet iets wat menigeen binnen de branche graag hoort, maar het is een geluid dat steeds harder klinkt en in menig onderzoek (onder met name de jeugd) wordt gehoord.
Hyundai beet het spits af, gevolgd door Peugeot. De grote voordelen van een dergelijke benadering zijn dat er geen gesteggel is over kortingen, dat het onderhoud van de auto gedurende de gehele levenscyclus in handen is van de dealer en dat de Nederlandse klant op financieel gebied zekerheid krijgt. Kortom, een mooie eerste poging om het rendement voor de dealer weer op een acceptabel niveau te brengen. Het voorkomt in ieder geval klanten zoals mijn vrouw die, nadat ik dacht een mooie deal gemaakt te hebben, mij even apart nam om mij in te fluisteren dat er nog wel wat af kon van de 8,5 duizend euro die we zouden moeten betalen. "Regel dat zelf dan maar", gaf ik haar enigszins verstoord te kennen. En met een rood hoofd bracht ze stamelend haar bod uit: 8.450 euro.
En dubbel van de lach accepteerde de verkoper dit laatste bod.
