Dat is opmerkelijk want een Model S kost bijvoorbeeld in China door de hoge invoerheffingen 135.000 dollar terwijl er in de VS ‘slechts’ 90.000 dollar voor neergeteld hoeft te worden. Bovendien moet Tesla zich in allerlei bochten wringen bij de verkoop omdat het direct zaken wil doen met haar klanten en niet, zoals in China eigenlijk verplicht is, nationale bedrijven in wil schakelen. De auto’s in China zelf bouwen is ook al geen optie omdat dat zou betekenen dat Tesla haar gekoesterde technologische knowhow zou moeten delen met een lokale partner.

Ondanks al die barrières slaagde Tesla toch in het verdubbelen van de afzet. Bovendien werden in Hong Kong ook nog eens 2.600 van haar auto’s gekocht. Met dat al is China ook voor Tesla nu de tweede nationale markt na de Verenigde Staten. Het succes is te danken aan het sterk focussen van de marketing op uiterst geselecteerde groep potentiele belangstellenden. Dat gebeurt dan ook nog in de drie steden met de meeste rijken, Beijing, Shanghai en Guangzhou. Dat dat vruchten afwerpt, blijkt uit het feit dat 80 procent van de verkochte auto’s inderdaad in die drie steden terecht is gekomen.