"In Rüsselsheim, Eisenach en Kaiserslautern staan duizenden banen op de tocht terwijl een half jaar na de lancering van het saneringsplan nog altijd niet duidelijk is hoe en met hoeveel mensen Opel welke auto’s wil bouwen," aldus Huber, vroeger hoogste man bij de machtige IG Metall en nu hoofdonderhandelaar namens die bond bij de autofabrikant.

IG Metall heeft net met de rest van de Duitse metaalindustrie een cao-akkoord weten af te sluiten met een loonsverhoging van 4,5 procent, een hogere kerstgratificatie en meer vakantiegeld. Dat zou voor de rond 19.000 Duitse werknemers van Opel fors in de papieren lopen terwijl Tavares juist enorme bedragen wil besparen om zijn ‘nieuwe’ dochterbedrijf binnen een paar jaar weer winstgevend te maken. Lukt dat niet, dan valt de hele basis onder de inlijving van Opel en haar Britse zusje Vauxhall weg en zou Tavares dus een kat in de zak hebben gekocht van General Motors, iets wat velen bij de aankondiging van de overname al zachtjes vreesden.

Tavares wil dus onder alle cao-afspraken uit maar daar hangt dan weer een groot prijskaartje aan. "Hij wil alle 19.000 man een beter loon ontzeggen om hooguit 1.800 banen die anders verdwijnen bij Opel te behouden," berekent Huber. Hij hekelt dat Opel bijvoorbeeld wel bereid is om de Grandland aan de fabriek in Eisenach toe te wijzen maar dat daarmee hooguit de helft van de capaciteit daar wordt benut. "Dat is luchtfietserij. Er ligt geen enkel toekomstbestendig en op getallen gebaseerd aanbod op tafel, dat is een feit." De CEO van PSA wijst er op zijn beurt fijntjes op dat hij wel al overeenstemming heeft bereikt met de werknemers in andere landen, zoals in Groot-Brittannië en Spanje. Die zijn wel bereid in te leveren waarop Opel hen als tegenprestatie nieuwe modellen heeft toegezegd. Een akkoord bereiken in Spanje was niet zo moeilijk omdat de bonden daar na de crisis zo’n beetje alles accepteren wat banen oplevert terwijl het akkoord met de Britten nog helemaal niet zeker is gezien de snel verergerende crisis in de autowereld in dat land.

Maar de Duitse onderhandelaars maken het meer dan duidelijk dat ze met al die andere landen weinig te maken hebben. Duitsland is het hoofdland voor het daar ook gestichte Opel en daar dienen de heren van PSA rekening mee te houden. Die boodschap krijgt Tavares ook mee van de Duitse regering die zich stevig bemoeit met het Opel-dossier. Vorige week werden de CEO en Lohscheller persoonlijk ontboden voor topoverleg met bondsminister voor economische zaken en energie Peter Altmaier en zijn collega voor arbeid en sociale zaken Hubertus Heil. Daarbij zegde PSA toe ook in de Duitse vestigingen te zullen investeren met de zware mits dat dan wel eerst de productiviteit moet verbeteren. "We vertrouwen op het proces van mede-beslissingsrecht en vertrouwen er ook op dat overeenstemming met onze Duitse werkgelegenheidspartners gevonden kan worden in het beste belang van onze mede-arbeiders," aldus de verklaring die PSA na het overleg uitgaf.

Maar de bonden hebben nog een onverwachte troef in handen. Zoals het er nu naar uit ziet zullen tegen 2020 zeker 4.000 Duitse Opel-werknemers vrijwillig zijn vertrokken, al dan niet met een afvloeiingsregeling of vervroegd pensioen. Dat Opel tot 275.000 euro de man aan dat soort regelingen wil uitgeven, zal daarbij ongetwijfeld een hoop helpen. Maar daarmee stappen er een stuk meer mensen op dan de 3.700 waar PSA ten tijde van de overname van uit ging, iets waar Lohscheller zich al zorgen over lijkt te maken. Vakbondsbaas Huber zegt dan ook: "Je vraagt je zo langzamerhand af wat er met al het werk gebeurt als er straks niemand meer is."