Column Clem Dickmann: Hamburgers

Het blijft verwarrend. Terwijl iedereen ervan overtuigd is dat de verre toekomst voor autobedrijven er meer dan somber uitziet wordt er op dit moment toch weer lekker verdiend. Het onlangs verschenen Bovag-rapport rept over een kloeke omzetstijging gekoppeld aan een bevredigende winsttoename. Worden er dan zoveel auto’s verkocht? Mwah, gaat wel. Zijn de werkplaatsen dan zo druk? Mwah, gaat wel.

Even zijn we vergeten dat diezelfde brancheorganisatie twee jaar geleden betoogde dat de helft van de autobedrijven beter gesloten kan worden. Hoor je niemand meer over. Of was het gewoon een wat naïeve oproep? Onlangs zag ik de film The Founder. Aanradertje. Handelt over het ontstaan van het McDonalds-concern. Het gaat na een vliegende start plots niet meer van een leien dakje. De aanvankelijk snel groeiende burgerbakkers worden met doorgroeiproblemen geconfronteerd. Franchisenemers gaan hun eigen gang, lappen afspraken aan hun laars, het bedrijf raakt stuurloos. En dan komt het. Een adviseur ziet het licht: we moeten geen horecabedrijf willen zijn, maar vastgoedondernemer. Zelf panden neerzetten en die verhuren aan hamburgerbakkers. En zo geschiedde. Het succes was daar.

Blijft natuurlijk zo'n typisch Amerikaans succesverhaal, maar de parallel met automotive is er ook. Want wees eens eerlijk, vastgoed is toch de eigenlijke core van menig auto-ondernemer. Dáár wordt het resultaat bepaald. Begrijp me goed, er zijn veel te veel autobedrijven in dit land, maar de barrières voor uittreding zijn nu eenmaal te groot. Een boer verkoopt nu eenmaal ook geen land. En dus boeren ze allemaal vrolijk door. De opgaande economie doet de rest. Maar goed, nog een paar jaar met mooie cijfers is ook prettig, niet waar?

Sommige dealers halen voor wat extra winst wel echt alles uit de kast. Zo hield een Mitsubishi-dealer onlangs een pleidooi voor de plug-in's. Ze hadden ons land namelijk zoveel geld gekost. Als het aan hem ligt moeten die auto's nu met extra subsidie voor ons land behouden worden. Ja, dank je de koekoek. Betrokkene heeft zich eerst kleurenblind verdiend aan al die Outlanders maar ziet nu de restwaardebui hangen. Een gênante demonstratie van eigenbelang waarvoor kennelijk nog een platform bestaat ook. Het is tegelijkertijd ook een teken van weerbaarheid. Brutaal, maar handig. Natuurlijk, er worden hier best wat panden gesloten en afgestoten. Maar in de kern houd je ze toch het liefst open. Het gaat per slot om de huurpenningen. Want met hamburgers bakken alleen is nog nooit iemand rijk geworden.