Tot dan toe werden auto’s stuk voor stuk gebouwd en ging de arbeider naar de auto toe. Maar Henry Ford draaide dat om en liet de auto’s – in dit geval de T Ford –  naar de werkers komen. Daarmee bereikte hij een enorme verbetering van de productiviteit. Duurde het voorheen twaalf uur om een complete auto’s in elkaar te zetten, met de lopende band wist Ford dat terug te brengen tot zo’n anderhalf uur (93 minuten). "Als ik het aantal stappen dat mijn mensen moeten zetten met vijftig per dag kan reduceren, dan bespaart dat op jaarbasis een paar kilometer de man,” legde Ford destijds uit. Maar Ford is niet de uitvinder van de lopende band, die eer komt toe aan de eigenaar van een aantal varkensslachterijen elders in de VS. Het principe heeft zich sindsdien echter wel verspreid naar de hele industrie, van computerfabrieken tot broodbakkerijen, terwijl ook vrijwel alle moderne autofabrieken met lopende banden werken.

De oude Ford-vestiging in Detroit waar het een eeuw geleden allemaal begonnen is, bestaat niet meer. Het verouderde complex in de verder ook verloederde stad dient tegenwoordig nog als opslagplaats.

Zie Charly Chaplin aan de lopende band