De 64-jarige Ghosn heeft zelf ontslag genomen als CEO en bestuursvoorzitter van Renault. Dat heeft de Franse minister van Economische Zaken, Bruno le Maire, namens de staat als grootste aandeelhouder van de autofabrikant laten weten. Door de eer aan zichzelf te houden, voorkomt Ghosn dat de Raad van Bestuur hem zou ontslaan.
Ghosn, die al 2 maanden in een Japanse cel zit, was sinds 2005 CEO en bestuursvoorzitter van Renault. 4 jaar eerder had hij dezelfde positie bij Nissan gekregen nadat hij deze autofabrikant namens Renault min of meer van de ondergang had gered. Later werd hij ook nog bestuursvoorzitter van Mitsubishi, nadat Nissan een controlerend belang van 34 procent in dit bedrijf had genomen. Ghosn werd ook de baas van het grotendeels door Renault overgenomen Russische AvtoVAZ, producent van de Lada. Hoewel hij met al die functies tientallen miljoenen salaris opstreek, bleek hij zich te ontpoppen tot een ‘rupsje nooit genoeg’ en lijkt hij daarnaast op grote schaal gezwendeld te hebben om aan extra geld te komen, iets waarvoor hij nu in Japan gevangen zit.
Bolloré is vanaf nu dus de nieuwe CEO van Renault. Voorheen was hij operationeel directeur. Bolloré werd al vaker genoemd als gedoodverfde opvolger van Ghosn. Jean-Dominique Senard is de nieuwe voorzitter van de Raad van Bestuur. Hij geniet topman van Michelin veel aanzien bij de Franse regering en zou de vaardigheid hebben om boven de partijen te staan. Dat is belangrijk nu de alliantie van Renault met Nissan (en Mitsubishi) een flinke deuk heeft opgelopen. Senard zou pas in mei 2019 stoppen bij de bandenconstructeur, maar hij verhuist nu voortijdig van Clermont-Ferrand naar de rand van Parijs (Boulogne Billancourt) om zich te ontfermen over de toekomst van Renault. Er wachten hem heel wat uitdagingen, maar hij kan zijn ervaring en achtergrond als diplomatenzoon uitspelen.
De verwachting is dat Nissan zich nu coöperatiever zal opstellen. Aanvankelijk hield Renault en de Franse staat Ghosn de hand boven het hoofd omdat zij eerst bewijzen wilden zien; iets wat tot wrevel in Japan leidde. In dit land wordt al jaren gemord over de scheve verhoudingen binnen het samenwerkingsverband. Renault heeft een belang van 43 procent in de Japanse fabrikant en stemrecht. Nissan daarentegen heeft slechts een belang van 15 procent in zijn Franse partner en geen stemrecht. Renault zou wel gek zijn om de Japanners een groter belang cadeau te doen, maar de alom weinig sympathiek bevonden Ghosn stond een intensievere samenwerking in de weg. Nu is er schoon schip gemaakt.
Wat Ghosn zelf betreft, heeft de rechtbank in Tokio een nieuw verzoek om vrijstelling op borgtocht afgewezen. Dat betekent dat hij zo goed als zeker vast blijft zitten totdat zijn proces begint. Dat kan nog vele maanden duren. Nu Renault over kan gaan tot de orde van de dag, zal de inmiddels sterk vermagerde Ghosn langzaam maar zeker in de vergetelheid raken, ondanks dat de voormalige topman alle aantijgingen ontkent. Er valt niets meer te redden. De ooit machtigste man in de auto-industrie is diep gevallen.
Ghosn wordt diverse financiële delicten ten laste gelegd. Zo zouden hij en zijn rechterhand Greg Kelly de hoogte van hun beloningen niet juist hebben gerapporteerd. Daarnaast zou Ghosn zijn zus op papier een betaalde functie als adviseur hebben gegeven (zonder dat zij in de praktijk daarvoor iets heeft moeten doen) en persoonlijke investeringsverliezen hebben afgewenteld op Nissan. Ook heeft hij deze autofabrikant laten betalen voor zijn huizen in onder meer Rio de Janeiro, Parijs en Amsterdam.
Tot zijn arrestatie was Ghosn een superster, met in Japan zelfs zijn eigen stripboekenserie. Hij wist niet alleen Nissan bij de rand van de afgrond weg te slepen, maar zat ook op het vinkentouw klaar toen Mitsubishi in de financiële problemen kwam en een overnameprooi werd. Ghosn had ook de lef om te investeren in automerken die door andere fabrikanten met de nek werden aangekeken, zoals Dacia en Lada. Onder de streep leverde dit het grootste autoconcern ter wereld op.
Maar Ghosn was ook controversieel. Hij lag regelmatig in de clinch met de Franse staat over zijn salaris, alhoewel hij bij Renault niet de boekhoudregels geschonden zou hebben. Verder werd hij door de journaille omschreven als met afstand de minst sympathieke topmanager in de auto-industrie. Zijn gezichtsuitdrukking spreekt vaak boekdelen. Maar wat hem genekt heeft, is zijn confrontatie met Japan. Dit land streek hij tegen de haren in met zijn plan voor een complete fusie tussen Renault en Nissan. Japan zou daarmee een belangrijke zelfstandige autoproducent verliezen. Boze tongen beweren dat justitie in dit land op verzoek van de regering vervolgens op zoek is gegaan naar een stok om de hond mee te slaan.
Het bleek niet moeilijk te zijn om die te vinden. De financiële handel en wandel van Ghosn werd al maanden door Nissan onderzocht, waarbij informatie werd doorgespeeld aan de Japanse justitie. De autoproducent en werkgever van Nissan hield dat tegenover Ghosn (en Renault) geheim. Zowel Nissan als Mitsubishi waren er als de kippen bij om Ghosn direct te ontslaan na zijn arrestatie. De topmanager speelt nu de vermoorde onschuld. Tegenover een Japanse rechter heeft hij verongelijkt laten weten de afgelopen 20 jaar “alles gegeven te hebben aan Nissan”. Dat zal wel kloppen, maar het gaat er niet alleen om wat je goed doet, maar ook dat je niks fout doet. Aan dat laatste wordt nu sterk getwijfeld.
Dienen wij compassie te hebben met Ghosn? Nee, omdat elk boontje om zijn loontje dient te komen. Ja, omdat Ghosn de autoconsument veel moois gegeven heeft. Zoals de betaalbare modellen van Dacia en de geslaagde reïncarnatie van de Alpine sportwagen. Zijn leven in een koude cel moet allesbehalve een pretje zijn. Maar op borgtocht vrijgelaten worden was voor de Japanse rechter geen optie omdat justitie bang is dat hij dan bewijs zou proberen te vernietigen. De vraag is of hij dat überhaupt nog kan nu hij ook de sleutels van het hoofdkantoor van Renault heeft moeten inleveren en zijn mailaccount aldaar is geblokkeerd.
Bron: Autointernationaal
