Attaf komt net terug van een pechgeval in Maassluis. “Ik heb een wat oudere mevrouw geholpen. Ze wilde weten of de auto nog wel startte. Hij stond al een tijdje ongebruikt bij haar op de oprit. Ze kwam met een mondkapje op naar buiten en hield gepaste afstand – dat is wel tekenend voor mijn werk deze dagen. De accu bleek inderdaad leeg. In dat soort gevallen heb je echt even hulp van een ander nodig, maar iedereen moet afstand houden. Dan is het fijn als de Wegenwacht er is en je verder kan helpen. Ik heb de accu opgeladen en we hebben de motor een poosje laten draaien. Dan kan ze haar autootje pakken als het nodig is.”
Lekker bezig
Attaf, woonachtig in Vlaardingen, is deze vrijdag al vroeg begonnen. Om half acht startte zijn dienst. Na het middaguur heeft hij al een stuk of zeven pechgevallen gehad. “Ja het gaat goed”, zegt hij enthousiast. “Ik ben lekker bezig.” Het is rustiger op de weg, ziet hij. Wie hij nu zoal tegenkomt langs de kant van de weg? “Van de week hielp ik een verpleegkundige. Zij was onderweg naar het ziekenhuis in Breda. Dat maakt het relevant om zo iemand te helpen. Zij kan haar weg vervolgen en patiënten beter gaan maken. En ik zie ook mensen die lang thuis hebben gezeten en even een boodschapje wilden doen. Dan is het toch fijn dat ze weer door naar de supermarkt kunnen. En ja, je komt ook mensen tegen die niks te doen hebben en denken: laat ik iets leuks gaan doen.”
Het komt altijd wel goed
Als Attaf een melding krijgt en op pad moet, dan is hij niet gespannen. “Ik ben zelf redelijk nuchter. Ik besef me dat ik een serieuze taak heb. Zolang ik zelf geen symptomen heb en ik me goed blijf voelen, vind ik het belangrijk om anderen te helpen.”
Het past helemaal bij hem: andere mensen helpen. Dat is ook waarom hij drie jaar geleden voor dit beroep koos. “De combinatie van hulpverlening, het contact met mensen, de techniek, dat is zo leuk. Wij proberen een auto aan de praat te krijgen en in 90 procent van de gevallen lukt dat. En anders rijden we naar dichtstbijzijnde garage of regelen we een vervangende auto. Het komt eigenlijk altijd wel goed.”
Alle handen nodig
De ANWB heeft allerlei voorzorgsmaatregelen genomen, legt hij uit. Hij heeft desinfecterende gel tot zijn beschikking, net als papieren tissues. De bussen hadden sowieso altijd al een wasinstallatie, waar hij met zeep zijn handen kan wassen en met papieren doekjes zijn handen kan drogen. ‘Uiteraard’ volgt hij de regels van het RIVM op. En klanten krijgen, als ze de Wegenwacht bellen, van tevoren het advies om op gepaste afstand te blijven staan. Zo is het werk goed te doen, vindt Attaf. Hij benadrukt wel dat het belangrijk is dat alle klanten zich ook goed aan de voorschriften houden. “Dat kan verdere verspreiding beperken en maakt ons werk makkelijker.”
Als hij bij een pechgeval ter plaatse komt, ziet hij dat mensen wel gespannen zijn. “Je ziet aan hen dat ze het een serieuze zaak vinden.” Maar bovenal proeft hij hun dankbaarheid. “Mensen zijn blij dat de Wegenwacht nog komt om ze te helpen. Wie moet het anders doen? Stel je staat met een lekke band en hebt niks bij je. Het is nu niet makkelijk om iemand anders te vragen. Mensen zijn dankbaar, dat is één ding dat zeker is. En dat geeft heel veel voldoening. Neem die verpleegster. Als je hoort wat zij allemaal meemaakt. Ze hebben daar echt alle handen nodig. Het is fijn als zij haar weg weer kan vervolgen. Dat is in deze tijd zeer van belang.”
