Ik heb een paar dagen gestuurd in de DS3 en de DS3 Racing, ik ben naar de nieuwe DS5 gaan kijken en in het achterland van Barcelona heb ik met de DS4 gekruld.   Ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben van de DS-lijn. Eerst was ik sceptisch. Zo’n mooie naam, door de legendarisch ‘snoek’ met eerlijke historie geladen, gebruiken voor een setje luxe Citroëns. Maar dat was ruim voordat ik de auto’s gezien en gereden had. Ik heb ondervonden dat de DS3 een uitstekend rijdende auto is, met exact de juiste dosis sportiviteit en met meer stijl en flair dan menig andere ‘premium’ automobiel. Citroën is er met de DS3 als eerste in geslaagd een serieus alternatief voor de Mini op de markt te zetten. Hij overtroeft hem zelfs, want Citroën heeft een beter compromis tussen comfort en een sportiviteit gevonden. De snellere DS3 Racing was vanzelfsprekend een nog groter groot genoegen, maar wat hij vooral deed was demonstreren dat de ‘normale’ DS3 heel veel waar voor zijn geld is. Daarvan zijn er overigens al negentigduizend verkocht. 
In Shanghai zag ik hoe het doek van de DS5 gehaald werd, een grote Citroën die de eigenschappen van een suv (zitpositie), een coupé (attractieve lijnen) en een stationwagon (praktisch) combineert. En dat op een wijze die een verademing is in het veel te conservatieve zakensegment.  En dan de op dezelfde leest geschoeide DS4. Een auto met een niet te missen ‘haute couture’ uitstraling, zeker als je dat gave leer hebt gekozen met dat horlogebandjes motief. 
Het knappe is dat Citroën het nieuwe ‘merk’ DS in nauwelijks meer dan een jaar op de markt heeft gezet en dat de drie modellen niet alleen een samenhangend geheel vormen maar ook sterk en overtuigend zijn. Een mooi staaltje design, marketing en ontwikkeling, dat geheel gerealiseerd is met bestaande componenten. Hoe goed Le Double Chevron zijn werk gedaan heeft, wordt heel erg duidelijk als je het vergelijkt met de wijze waarop Fiat met Lancia jongleert, een merk dat vergelijkbaar is met Citroëns DS. Het verschil is schrijnend – voor Lancia. Ik vind het knap dat Marchionne Fiat uit de rode cijfers heeft gehaald, maar als ik de broodmagere prestatie zie die hij met de nieuwe modellen voor Lancia neerzet, vraag ik me zeer af of dat merk bij hem nog wel in goede handen is.