… maar af en toe springt de manettino eventjes op standje Race.
Dat had ik laatst, eerst een dagje feestelijk krullen met de 458 Italia, daarna stormachtig uitwaaien met de Maserati GranCabrio Sport en vervolgens de week knallend afsluiten met een 700 pk koolstofvezel lanceerinstallatie, oftewel de Lamborghini Aventador. Maar de auto’s waar ik het meeste genoegen aan heb beleefd, waren de Morgan 3 Wheeler en de Fisker Karma. De een onthutsend lowtech, de ander spannend hightech. De Morgan was fantastisch. Terwijl anderen tobben met gewicht en koolstofvezel en hybride aandrijflijnen, knutselt Morgan met wat buizen en houtjes simpelweg een driewieler in elkaar, met een V2 a la Harley Davidson voorop, en voila, een mirakels snel sportwagentjes, waarin 100 km/u wel 300 lijkt en dat zuiniger is dan een Prius.
Ik was onder de indruk van de Fikser, niet volmaakt maar wel goed gemaakt en overtuigend rijdend. Leonardo Di Caprio, Ray Lane en Colin Powell hebben er een, wat helemaal niks zegt natuurlijk want die hebben geen verstand van auto’s. Maar ze hebben er wel het volle pond voor betaald en dat zegt wat. Henrik Fisker heeft gewoon veel beter nagedacht dan de rest van de industrie over de elektrische auto. Hoe meer ik ermee in aanraking kom, hoe meer ik er van overtuigd ben dat al die kleine hobbelpaarden met een magazijn batterijen en een verlengsnoer niet zo’n bar goed idee zijn. Als je iemand vraagt een elektrische auto als een Smart Electric Pride, Mitsubishi SuperBlooper, Nissan Believer of Mini Uh te kopen, dan vraag je hem of haar een economisch risico te nemen. Zul je wel met de actieradius kunnen leven? Hoe lang gaat de accu mee? Hoe kom ik in vredesnaam van het ding af? De mensen op wie die auto’s zijn gericht, de niet zo hoge inkomens, nemen zo’n risico niet. Ze hebben bovendien geen garage of oprijlaan waar ze hun snoer veilig kunnen uitrollen. Als je niet een vermogen verdient, kijk je er wel voor uit jezelf als een groene lemming in een avontuur met een elektroauto te storten.
Mensen die makkelijk een ton kunnen uitgeven, hebben meestal ook wel een oprijlaan- en een Range Rover beschikbaar als de groene auto zijn power nap moet doen. Voor hen is een alternatieve aandrijflijn geen enkel probleem, zeker niet als hij ook nog eens in een bloedmooie carrosserie is gehuld. Op die mensen mikt Fisker met de Karma. Goed gezien, Henrik.
